Έρευνες σε διάφορες χώρες δείχνουν ότι τουλάχιστον 7% των γυναικών και 3% των ανδρών έχουν κάποια εμπειρία σεξουαλικής κακοποίησης κατά την παιδική ηλικία. Οι κοινωνικές επιπτώσεις αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο, αφού έχει φανεί ότι μπορεί να προκληθούν ποικίλες ψυχολογικές διαταραχές όπως, κατάχρηση ουσιών, σεξουαλική εκδραμάτιση, και αυτοκτονική συμπεριφορά. Υπάρχει έντονη τάση να υπο-αναφέρεται η δράση των ατόμων αυτών, ενώ συγχρόνως υπάρχει αυξημένη τάση υποτροπής σε παρόμοια δράση μετά την σύλληψή τους.Τα άτομα που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά ομαδοποιούνται συχνά σύμφωνα με το φύλο του θύματος και τη σχέση τους με το θύμα. Διαχωρίζονται λοιπόν στα άτομα που διαπράττουν αιμομιξία και στα άτομα που δεν έχουν κάποια βιολογική ή νομική σχέση με το θύμα. Επίσης, διαχωρίζονται ανάλογα με το φύλο του θύματος, σε ετεροφυλόφιλους και ομοφυλόφιλους. Αυτό όμως περιπλέκει την κατάσταση περισσότερο εάν σκεφτεί κανείς ότι η αναλογία ετεροφυλόφιλων και ομοφυλόφιλων, σύμφωνα με την επιθυμία έναντι ενηλίκων γυναικών, είναι 2:1. Θα πρέπει επίσης να γίνεται διαχωρισμός ανάλογα με την ύπαρξη ή όχι παιδοφιλίας των ατόμων που κακοποιούν τα παιδιά. Δεν είναι παιδόφιλοι όλοι αυτοί που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά, ενώ μπορεί να υπάρχουν παιδόφιλοι που δεν έχουν κακοποιήσει ποτέ παιδιά. Είναι προφανές ότι ο ορισμός του DSM-IV δεν είναι σε θέση να οριοθετήσει και να διαγνώσει επαρκώς τα περιστατικά. Επιπλέον αυτών, σύμφωνα με τον κλασσικό ορισμό που απαιτεί ώστε ο δράστης να είναι τουλάχιστον 16 ετών και 5 χρόνια μεγαλύτερος από το θύμα, υπάρχει δυσκολία στην ταξινόμηση των εφήβων δραστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου